Veilige Haven

Stadsgedicht 5

Veilige haven

Buitengaats

zijn ze tegendraads

de gore wind

brengt torenhoge golven tot aan lippen

laat magen draaien totdat alles kolkt

te trots

worden darmen over bakboord gekotst

kompas kapot

op gevoel terug

binnen in de singel

bewegen eenden als eeuwen geleden

tussen dobberende bootjes

schreeuwen meeuwen

zoekend naar voedsel

daar waar water spiegelt

en zacht tegen de kale kade klotst

in de veilige haven

vergeet men soms te varen

kabbelen levens

nutteloos hulpeloos

voorbij

Marco van der Bij, 27-04-2013

Onnavolgbaar

Onnavolgbaar

Duizenden diamantjes schitteren

een twinkeling over je toppen

vandaag geen schuimende koppen

maar een gladgestreken gezicht

dat velen aanmoedigt

om hun geliefde

een eerste frutselkus te ontfutselen

straks zal zelfs de zon zich in je onderdompelen

verrijkt zijn goud

even de prachtige kleuren van je gewaad

pleng je zoute tranen in verzande verhalen

om je sterker

en ongrijpbaar te maken

als azuurblauw vluchtig voeten ontmoet

doorziet iedereen pas je oneindig dreigende deining

maar niemand begrijpt precies wat

er in jouw ondoordringbare dieptes speelt

eeuwige ruis sloopt plots de fata morgana's

en andere kromme zaken

die volgens jou geen recht hebben

om hier ook maar één seconde

langer te bestaan

er zal waarschijnlijk nooit iets veranderen

in de machtige manier

waarop jij

geeft en neemt

Marco van der Bij, 10-5-2013

Twee minuten

Van de mensen van het 4 en mei comité kwam het verzoek om een stadsgedicht te schrijven en tijdens het 4 mei concert voor te dragen, dit is het geworden.

Stadsgedicht 4

Twee minuten

De trompet schreeuwt het uit

tromgeroffel imiteert mitrailleur geluid

dood

stil

twee minuten

waar we

stug staren naar de starre grond

die hun lichamen vredig bewaart

wegdromen

omhoog

waar legers wolken

zich zielsgraag terugtrekken

gisteren nog vochten ze hier

om kleur, geloof en macht

gebruikten ze terreur, roof en kracht

misbruikten ze kennis

om altijd wel ergens

bommen te laten barsten

ik vraag me af.........

doodse stilte

twee minuten maar

kerkklokken luiden verlossend

het antwoord

omdat

“opdat we nooit mogen vergeten”

nog steeds

om  gelijkheid, vrijheid en respect

zou moeten gaan

Marco van der Bij, 22-04-2013