Stadsgedicht 5
Veilige haven
Buitengaats
zijn ze tegendraads
de gore wind
brengt torenhoge golven tot aan lippen
laat magen draaien totdat alles kolkt
te trots
worden darmen over bakboord gekotst
kompas kapot
op gevoel terug
binnen in de singel
bewegen eenden als eeuwen geleden
tussen dobberende bootjes
schreeuwen meeuwen
zoekend naar voedsel
daar waar water spiegelt
en zacht tegen de kale kade klotst
in de veilige haven
vergeet men soms te varen
kabbelen levens
nutteloos hulpeloos
voorbij
Marco van der Bij, 27-04-2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Geef je reactie....