Engel
Met
je vinger in de lucht
beroer
je Andromeda.
Een
kwartmiljoen lichtjaren omgorden
donker
en zwaar
mijn
hand naast de jouwe.
Achter
een cyclopenoog en
in
de vlakte tussen drie heuvels
vervleest
je hemelse zending:
Jouw
stralend lichaam tegen het mijne
echoot
tot in mijn duistere krochten.
Jij
tongt een taal die ik versta.
Zie
de stalen ketens, mijn
erfstukken!
Ik heb ze afgelegd,
net
als mijn kleren.
Voel
mijn stramme klauwen,
te
week gelegd in clementie,
ze
laven zich dankbaar aan je overvloed.
Laat
ons nu de overwinning vieren,
in
het licht van de zon
dat
lonkt door je stralenkrans.
Ruben Brugnera
