Schatkaart
De jas nonchalant
over de houten
stoelleuning geslingerd
toppen van
piekerig haar
bereiken haast
de nog natte
kleverige tafel
waarop halfvolle
kopjes cappuccino
oncontroleerbaar
lijken te dansen
het
voorovergebogen lichaam
gebaart kant
en klare taal
praat belagend
langzaam omlaag
van kruin via
strakgespannen schouders
en hals
stiekem spiekend
naar het centrum
van de schaduw
om het onbekende
te verkennen
ik geef je
stukken schatkaart
zonder kruis