Parijs

Ook dit zinloos
vergoten bloed
duwt weer wiggen
in onze harten
laat mijn vrienden
woorden roepen
die ik weiger
te verstaan

we richten
haast slaafs
pijlen op de zwaksten
prediken
oog om oog
berechten blind per groep
stuk voor stuk
zonder uitzondering
of proces

ik zie alleen nog water
proef alleen nog
mijn eigen zout
pak mijn pen
als wapen
en verdedig alleen
liefde
tot mijn laatste zucht

Marco van der Bij, 14-11-2015

Bondage

De bonte verzameling verhalen
vastgelijmd
inlevingsvermogen aangelijnd
alsof je een avontuur bestelt
van een beknopte menukaart

onvoorwaardelijk nooit echt
uitgezocht
de ruzies die ik niet uitvocht
beknellen mijn luchtpijp
voelen als een bondage
waar je niet om hebt gevraagd
liefdevol om je polsen gevlochten
vol valse beloften
die je vloekend
probeert te weerstaan

zachtjes trilt de lucht na
wanneer de maan eindelijk
mijn klaagzang verstaat
en vele generaties
luidkeels passeren
is zelfs de bundel
uit de halflege zaklamp
nu te fel

mijn donkerste kanten
vind ik soms
stiekem
het allermooist

Oorlog

Oorlog

Mijn eigen volk bestaat

voor mij al lang niet meer
vol van schaamte 
zou ik het liefste
willen vluchten

in deze wereld die dagelijks

het bloed van haar wangen wast
waarin zeeën en rivieren
alleen nog rood dreigen
te stromen
brengen bivakmutsen
in driedelig zwart
ongevraagd
de oorlog tot aan mijn voordeur
bombarderen ze
vers geboren kinderdromen
tot puin
gaan ze ver over grenzen
slaan ze
onder valse voorwendselen
alle hoop dood

met natte ogen
vraag ik mezelf af
welk belangrijk gesprek
ik dan miste
en waar en wanneer jij de waarde
van het mens zijn
vergat

Marco van der Bij, 10-10-2014

Vluchteling (Stadsgedicht 28)

Vluchteling  (Stadsgedicht 28)

We rukken alles uit zijn verband
kopiëren uitvergrote woorden
klinken onmenselijk
denken in termen
van verdeel en heers
wie was de idioot
die met deze waanzin begon

we kijken vluchtig
beoordelen luchtig de buitenkant
waar diep van binnen
de man met de zeis woont
die dagelijks
zijn harteloze daden
in hun hoofden herhaalt

we willen geloven
dat ze ons beroven
maar daken werden weggevaagd
muren plat gegooid
de vrijheid
volledig verwoest
waar huist de mens
die deze domheid stopt

ik ben gelukkig
slechts één van velen
van delen
ging nog nooit iemand dood

Marco van der Bij, 07-09-2015

Selah Sue

Pinkpop was geweldig, vooral het optreden van Selah Sue maakte grote indruk, eigenlijk zou het woord "wauw" genoeg moeten zijn, maar ik kon het toch niet laten.....

Selah Sue

Ze kraakt me met haar lichaamstaal
fileert me
met haar stem

in deze hitte
kan ik mijn kippenvel 
niet bedwingen
verdrinken gezongen zinnen 
in mijn ritmische snikken
terwijl het vocht lang mijn neus druipt
totdat ik struikel
over mijn tong

de toverwoorden
“ik weet dat we gebroken stukken zijn”
breken ook mijn broer

verscholen
achter donker glas
tussen lijnen 
van hemels gezang
komt opgeslagen chaos
in bloeddoorlopen ogen
eindelijk in het gedrang
zij wiegt zachtjes 
met haar heupen
hij veegt zijn gezicht leeg

ik pink mijn eigen oorlog weg
hou hem
liefkozend vast

Marco van der Bij, 17-06-2015

Klankschaal

Klankschaal (essence 27)

Deze klankschaal
heb ik dapper
leeg moeten drinken
op deze frequentie
dieper gedoken
dan verwacht

in de kamers
van mijn hart
beland
waar toch
politiek wordt bedreven
het zeker weten
tegen mijn bloedbaan
in gejaagd

de stroming transponeert me
naar een vorig leven
terug naar stukken
die ik het meeste vrees
en allang had vermoord

het meerstemmig engelengezang
produceert
zonder medeleven
drammend
een macaber slotakkoord

in blinde paniek hap ik
naar spaarzame lucht
beseffend dat  ik zojuist woest
de liefde heb bedreven
met de dood

Marco van der Bij, 24-04-2015

Friesland

Voor mij opa Riemer

Friesland

In absolute windstilte

kwamen we aan

het dunne haar boven

de grote oren

en  woest witte bakkebaarden

stond alle kanten op

met grote kolenschoppen

duwde hij zichzelf van de bedrand

strompelde naar de wankelstoel

stommelde wat over kaas keren

en de dakpannenfabriek

onderweg rustten

de vergeelde vingers kort

op mijn schouders

schuurde de stoppelbaard vluchtig

over mijn kruin

hij keek, knikte

slurpte wat lauwe koffie

het meeste vanaf een schoteltje

de raspende tabakstem

maakte flauwe grapjes

mijn broers lachten hees

ik besloot

om als oudste niet te huilen

vlak voor de storm

vertrokken we

huiswaarts

en konden nooit meer

terug

Marco van der Bij, 27-03-2015

Opa

Opa

Opa

Spekbokkum en kuit sputterden

in de oude ovale vispan

de schuur

waar wild bestierf

gevuld met zure lucht

van herbruikte roomboter

de groene deur op een kier

ik bestormde de hemel

jij schonk een glimlach

de versleten hoekbank verhulde zich

in mistflarden

van zware shag

op zondag rinkelde bierflessen

was ruiten troef

lagen alle kaarten open op tafel

ik zocht de kleur van je stem

jij antwoordde rood

bibberende handen

morste mokken koffie met te veel melk

over het vergeelde tafelkleed

het protesterende lichaam

onderuit gezakt in de kale rieten stoel

half luisterend naar een grammofoonplaat

die Weense walsen

onder gevloekte verhalen van oorlog kraste

ik vroeg schuchter naar vrede

jij verzweeg

vaker en vaker

vraag ik me af

waarom

ik je niet verstond

Marco van der Bij, 28-02-2015

Water

Water (essence 18)

Heb de bodemloze flessenpost

een reddingsboei

toegeworpen

een vorm van stil verzet

aan de andere kant

van het koord geknoopt

heb afgebrande schepen

tegen stromen in

bewogen

de parfum van  routes

verbogen

het einddoel verborgen

in dikke mist

brandend verlangen

schommelt op golven

de snikken

half stikkend 

ingeslikt

pootje baden

misschien

maar kopje onder

voor nu

nog even niet

Marco van der Bij 04-02-2015

Van vlaggen en zo

normaal zou ik niet zo snel een liedtekst plaatsen, maar toch....

Van vlaggen en zo

Onze vooruitgang is niet te stoppen

prop honderd bejaarden in een opgeknapt krot

als mensen niet betalen, laat je ze verrotten

de regering, jij en ik, we spelen voor God

refrein

Maar.....

Ergens moet er toch nog liefde zijn

of is het allemaal op

Ergens moet er nog wat liefde zijn

verschrikkelijke beelden van afgehakte koppen

duizend en één lijken gestapeld in een open ondiep graf

jongens van 14 die ze wapens in hun handen proppen

meisjes van 10 naakt in bed met een vieze oude man

refrein

veel te veel praten maar niks zeggen

voorzichtig, zachtjes, anders maken ze je dood

terwijl verderop hele volksstammen vechten

om land, kleur, geloof, of om een korstje brood

refrein

Brug

onder de vleugels van grof geld

waar alleen vermogen telt

onder de vlag van hoe het hoort

wordt de waarheid steeds vermoord

onder het vaandel van een hoger doel

ik heb echt geen idee meer wat je bedoelt

Geen idee wat je bedoelt!

Geen idee wat je bedoelt!

Maar.....

Ergens moet er toch nog liefde zijn

Marco van der Bij, 01-11-2014