zondag 28 mei 2017

Chris

Chris Cornell (1964-2017)

een hongerstaking vermomd
in mooie woorden
zorgvuldig gekozen
akkoorden als truc om de waarheid te achterhalen
hoe kon ik ooit nog achteruit
wilde meer dan ooit tevoren
draaide en draaide, rond en rond
totdat er niets anders meer bestond

ik heb nooit in je hoofd kunnen  komen
om mee te stromen
de vloed op mijn wangen wilde
liever niet weg
als protest duwde jij
voorwaarts keihard terug
tromgeroffel
en gitaar gegil
als voorbode voor je laatste vlucht

onbegrensd ongeremd
jouw binnen-kwaad en dwaalspoken
onbekend ongewenst
de sluipmoordenaars die in je woonden
je laatst geschonken geluid gestorven
het kraakt nog even door
zaagt haast zeurend in mijn oor
laat me weg drijven tot ver
achter de donkere horizon
waar mijn wereld onverwoestbaar
in tranen baadt

pas nu ik versta
dat zelfs aartsengelen je niet meer konden helpen
om de verpletterende regen
voor even weg te wassen
sla ik persoonlijk
jouw zwartste gaten in de opkomende zon


Marco van der Bij mei 2017

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Geef je reactie....